Ο λόγος που θέλησα να γράψω είναι ότι θα ήθελα να δείξω μέσα από κάποιες σειρές λέξεων για κάτι που αγαπάω κ έχει γίνει για μένα τρόπος ζωής , αν κ όσα να γράψω (θα χρειαστούν μέρες , εβδομάδες) δεν μπορούν να εκφράσουν αυτά που έχω νιώσει, μάθει κ έχω ζήσει εκεί μέσα.
Αναφέρω τον Σκεπτόμενο Σπηλαιολόγο ως έναν άνθρωπο που ασχολείται πλέον συνειδητά με την σπηλαιολογία σέβεται , προστατεύει κ προσπαθεί να διατηρήσει τα σπηλαία όπως τα βρήκε, όχι για τον εαυτό του αλλά για την ίδια την ιστορία των σπηλαίων, μέσα στον χρόνο.
Ο Σκεπτόμενος Σπηλαιολόγος δεν άλλος από τον σύγχρονο σκεπτόμενο άνθρωπο, που καλείται κάθε μέρα να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της ζωής του κ κάποια στιγμή, αποφασίζει να ασχοληθεί με την σπηλαιολογία τυχαία ως χόμπι ή επαγγελματικά.
Όποιος κι αν είναι ο λόγος που οδηγείται κάποιος σε αυτήν την ενασχόληση, ένα είναι το σίγουρο, ότι κάποια στιγμή έρχεται αντιμέτωπος με την ερώτηση :
Τι κάνω εγώ εδώ; Κι αυτό είναι κάλο, γιατί είναι η αρχή της συνειδητοποίησης με τον ρόλο που καλείται να παίξει, σε έναν ως τώρα, άγνωστο κόσμο γι’ αυτόν!
Η σπηλαιολογία, είναι τόσο πολύπλευρη όσο κ ένα καλειδοσκόπιο.
Η λέξη σπηλιά, από μόνη της φέρνει στο μυαλό του κάθε ανθρώπου, την μυρωδιά του χώματος, ενός ξεχασμένου από τον χρόνο βυθό της θάλασσας που έχει αδειάσει από νερό, το παιχνίδισμα των χρωμάτων, που όμοιο του δεν βρίσκει κανείς πάνω στην Γη, η χαρά της εξερεύνησης και τόσα άλλα, που κανείς τα ανακαλύπτει, μόνο σε ένα ταξίδι μέσα σε αυτήν.
Υπάρχουν Σπηλαιολόγοι Γεωλόγοι, που ασχολούνται με αυτήν την ενασχόληση και βοηθούν στο να κατανοήσει κανείς, την δημιουργία αυτών των υπόγειων κόσμων, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε κάποιον ,να κάνει ένα ταξίδι μέσα στον χρόνο της δημιουργίας, της ίδιας της Γης. Αρχαιολόγοι, που σου δίνουν εικόνες ζωής, που πέρασαν κ ξεχάστηκαν μέσα στον χρόνο. Βιολόγοι, που βοηθάνε να συνειδητοποιήσει κανείς, την αξία της ζωής που υπάρχει κρυμμένη , μέσα στον μικρόκοσμο του κάθε σπηλαίου. Συντηρητές, που γνωρίζοντας την διαχρονική αξία των Σπηλαίων, σε συνεργασία με όλους τους Σκεπτόμενους Σπηλαιολόγους ,(όποιος κ αν είναι ο λόγος που τους οδήγησε εκεί), φροντίζουν να τα διατηρήσουν ή κ να τα αποκαταστήσουν όσο μπορούν, ώστε να δείχνουν ανέπαφα από τον κάθε ‘εισβολέα’, που ασυνείδητα ή συνειδητά καταστρέφει, ότι με υπομονή φτιάχτηκε ,όχι από ανθρώπινο χέρι ,αλλά από την ίδια την φύση.
Ο Σπηλαιολόγος στην αρχή, είναι ένας παρατηρητής που προσπαθεί να κατανοήσει έναν άγνωστο, έως τότε για αυτόν ζωντανό οργανισμό, γιατί αυτό είναι τα σπήλαια ένας ζωντανός οργανισμός που ζει κ αναπνέει με τόσους άλλους ζωντανούς οργανισμούς στα σπλάχνα του. Στην συνέχεια όμως γίνεται μέρος του αφουγκράζεται κ σέβεται , προστατεύει κ φροντίζει, μαθαίνει κ εξελίσσεται μέσα σε αυτόν. Εξερευνεί ,ωριμάζει σιγά σιγά κ βλέπει αυτό το υπόγειο μεγαλείο της φύσης, ως κομμάτι του, ως μια σύνθεση που παίρνει και αυτός μέρος.
Ο χρόνος, με την έννοια της ώρας κυλάει αργά κ η αίσθηση του χρόνου, χάνεται καθώς ο εξερευνητής σπηλαιολόγος ταξιδεύει , μέσα από στενώματα κ γαλαρίες που δεν θέλει να τελειώσουν σαν τον ορειβάτη που θέλει να δει τι κρύβεται πίσω από κάθε κορυφή. Υπάρχει πολύς χρόνος που είναι μόνος του , ησυχία κ σκοτάδι (εκτός από το φώς του φακού του), τότε ακούει κανείς, τον ήχο από τις σταγόνες που πέφτουν, τον χτύπο της καρδίας του κ την αναπνοή του, συναίσθημα που επίσης είναι έντονο, όταν η κατάβασή του γίνεται με σχοινί , σαν την αράχνη που κρέμεται στον ιστό της γι΄ αυτό πρέπει ο σπηλαιολόγος να είναι συγκεντρωμένος , ήρεμος κ γρήγορος. Η παρουσία του φωτίζει πλευρές, που έμειναν χρόνια ίσως κ αιώνες μες στο σκοτάδι ,γι’ αυτό οφείλει να το σεβαστεί κ να το διατηρήσει όπως ακριβώς το βρήκε!
Η παρουσία του ίδιου του σπηλαιολόγου, μπορεί να τον χαρακτηρίσει ως ‘εισβολέα’, αν δεν διατηρήσει τις ισορροπίες που υπάρχουν ανάμεσα σε αυτόν, στους σπηλαιοσυντρόφους του κ το σπήλαιο. Οφείλει να εξηγήσει, σε όσους δεν γνωρίζουν, πως το κάθε σπήλαιο έχει την δική του ζωή κ ρυθμό, αλλά όλα είναι μνημεία της Φύσης, που πρέπει κανείς να σεβαστεί, χωρίς να καταστρέψει. Περπατάει κανείς, όσο γίνεται πιο προσεκτικά ,δίχως να σπάσει ή να πάρει μαζί του κάτι που του έκανε εντύπωση ,( ότι μέσα στο σπήλαιο έχει ζωή κ είναι όμορφο, έξω είναι χωρίς ζωή κ άχρωμο) ή να αφήσει πίσω του, απομεινάρια του σύγχρονου πολιτισμού, τα γνωστά σε όλους σκουπίδια. Για αυτό: Δεν αφήνουμε τίποτα , παρά μόνο τα χνώτα μας, δεν παίρνουμε τίποτα , παρά μόνο τις αναμνήσεις μας , δεν σκοτώνουμε τίποτα , παρά μόνο την ανία μας.
Στον Σύγχρονο Πολιτισμό, ο άνθρωπος έχει γίνει άπληστος (όχι όλοι, θα εξηγήσω)κ πιστεύει, πως όλα του ανήκουν. Έτσι λοιπόν, ο Σκεπτόμενος Σπηλαιολόγος θα βρεθεί αντιμέτωπος, με αυτό που λέμε εξέλιξη. Ότι είναι άγνωστο, στην εποχή μας γίνεται προσιτό κ πολλοί θα θελήσουν να γνωρίσουν το άγνωστο, χωρίς να τους ενδιαφέρουν οι επιπτώσεις, όπως όλοι γνωρίζουμε , στην Φύση. Με αποτέλεσμα η άγνοιά τους να έχει αντίθετα αποτελέσματα αντί μιας σωστής ανάδειξης , πιθανόν μιας ολοκληρωτικής καταστροφής.
Είναι υποχρέωση του, να υπερασπιστεί κ να προστατέψει αυτό που αγαπάει ,δηλαδή τα σπήλαια. Οφείλει λοιπόν, να διδάξει σε όλους, ότι αυτός ο Υπόγειος Κόσμος των Σπηλαίων είναι υπαρκτός κ σκοπός είναι να συνεχίσει να υπάρχει ,μέσα από το πέρασμα των χρονών, ως μια κληρονομία που βρήκαμε από την ίδια την Φύση κ είναι υποχρέωση μας να την παραδώσουμε με την σειρά μας κ στις μετέπειτα γενιές όπως την βρήκαμε ή ακόμα κ σε καλύτερη κατάσταση.
Γι αυτούς τον λόγους λοιπόν : Βαθιά Ψυχή!
Ελένη Τσαγανού (Ιδρυτικό μέλος κ πρόεδρος του Χείρων)
