Φθινοπωρινό βαραθράκι

               Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012. Ημέρα ζεστή όπως και ζεστή η διάθεση της ομάδας για εξόρμηση. Ο Χείρων είχε πληροφορίες για ένα ακόμη βάραθρο στο Πλιασίδι ψηλά πάνω στα Χάνια. 

Από το Βόλο και σε απόσταση μισής ώρας βρισκόμαστε πλέον στον επίγειο παράδεισο του Πηλίου. Μέσα σε μια μαγική ατμόσφαιρα με ένα ευχάριστο δροσερό αεράκι λόγω υψομέτρου οδηγηθήκαμε στην τοποθεσία. Το μοναδικό μελανό σημείο ήταν η μικρή λαθραία χωματερή που συναντήσαμε στο εγκαταλειμμένο λατομείο.

            

Μια μικρή τρύπα 4,5 μέτρων με αρκετή υγρασία και μετά κατολισθήσεις κόκκινης λάσπης. Η λαχτάρα μας για σπηλιά σταμάτησε εκεί. Μοναδική παρηγοριά το απρόσμενο πλήθος σταλακτιτών καθώς και κρυστάλλων ασβεστίτη που πρόδιδαν κάποιο αρχαίο κάλλος αυτού του σημείου της γης.

            

Η ημέρα όμως περιείχε στη συνέχεια μονοπάτι και ‘’το κυνήγι του χαμένου μανιταριού’’. 

Μέσα στο πορτοκαλί τοπίο του δάσους οξιάς, η εύρεση μανιταριών έμοιαζε περισσότερο με γρίφο καθώς τα φθινοπωρινά φύλα των δέντρων κάλυπταν από άκρη σ’άκρη το δάσος.

  

   Ίσως κάποιες φορές δεν έχει σημασία ο προορισμός...αλλά το ταξίδι.

       

Μαθήματα στενο-βραχίας

Η ομάδα έβαλε τα καλά της. Γυάλισε το σετ αρματώματος, έπλυνε τις στολές της και την Κυριακή 28 Οκτωμβρίου πήγε για παρέλαση στα ανεξερεύνητα (από σπηλαιολογικής πλευράς) όρη των πρόποδων του Ολύμπου. Ξεκινήσαμε κατά τις 9:00 το πρωί χαλαρά-χαλαρά από το σύλλογο και κατευθυνόμαστε προς το Ν. Λαρίσης. Στους Γόννους μας περίμενε ο πρωταγωνιστής της σημερινής ημέρας, ο κύριος Τάσος.

Τώρα ακολουθούμε τα ίχνη του και οδηγούμαστε σε υψόμετρο 400 περίπου μέτρων με φόντο τον ασβεστόλιθο και περπατώντας μονοπάτι μισής ώρας ανάμεσα σε πουρνάρια και ποώδη βλάστηση φτάνουμε στο ‘’ποθούμενο’’- Σπήλαιο ''Λαζάρου''.

                                                                             

Αρχίζει ψιλόβροχο αλλά πρίν μας προλάβει διαβαίνουμε την είσοδο μιας νέας σπηλιάς. Με είσοδο διαμέτρου 80 cm μπαίνουμε μέσα σε ελικοειδή διαδρομή 8 μέτρων. 

Στο τέλος του διαδρόμου μια οπή διαμέτρου 60 cm στενεύει τα περιθώριά μας και για 5 μέτρα ακόμη συνεχίζουμε σέρνοντας. Ως εκεί όμως. 

Η επόμενη οπή απεδείχθη αδιαπέραστη...Κρίμα! Φαίνεται ότι ανοίγει αίθουσα με σταλαγμιτικό υλικό. Έγιναν προσπάθειες για να εισχωρήσουμε, εκτοπίζοντας το χώμα, όμως μάταια. Σύμφωνα με πληροφορίες στο επόμενο στάδιο υπάρχει βάραθρο

Το σπήλαιο μπορεί να χαρακτηριστεί ζεστό και στεγνό και εξίσου φιλικό για τη δημιουργία μιας φωλιάς αλεπούς που συναντήσαμε. Ένα ανθρώπινο δόντι στο εσωτερικό υποδηλώνει το ρόλο ανθρωπίνου καταφυγίου σε προγενέστερα χρόνια.

Ξεκούραστο και ευχάριστο αλλά και χωματώδες μιας και η ομάδα βγήκε έξω με τις στολές αλλαγμένες ως προς το χρώμα λόγω της υπερβολικής σκόνης.

Η εξερεύνηση όμως συνεχίστηκε εις διπλούν για σήμερα.Το επόμενο εύρημα απετέλεσε μία διάκλαση όπου η ομάδα περπατούσε άνετα επί 15 μέτρα από την είσοδο. Στο τέλος όμως βρεθήκαμε σε υπερβολικό στένωμα και η δίψα για σπηλιά σβήστηκε εδώ για σήμερα.

Αντιθέτως με το πρώτο σπήλαιο τώρα βρισκόμαστε σε υγρό και σχετικά κρύο περιβάλλον. 

Παρ’ότι μικρό οι σταλακτίτες και σταλαγμίτες συνέχισαν να κοσμούν το οπτικό μας πεδίο όπως και σε μεγάλα σπήλαια.Αυτή την ομορφιά και σε συνδυασμό με τα κοράλια που κατέκλυζαν τα τοιχώματα την απολάμβαναν και οι μόνιμοι κάτοικοι του σπηλαίου, τα δολιχόποδα.

Εδώ ταιριάζει το ρητό :‘’Τα πιο ακριβά αρώματα βρίσκονται σε μικρά μπουκαλάκια’’

Εθελοντικός καθαρισμός Λόφου Γορίτσας

Σε απόσταση μιας εβδομάδας από το οικολογικό πανηγυράκι (την Κυριακή 10-10-2012) και ο Χείρων με οικολογική συνείδηση θέλησε να ξεχυθεί στους δρόμους για να μαζέψει τα σκουπίδια των ασυνείδητων. Δηλαδή αυτών που συναντάμε στα σπήλαια και όχι μόνο… 

Με πρωτοβουλία της Ι.Μ. Δημητριάδος και Αλμυρού και σε συνεργασία με άλλους συλλόγους έγινε μια προσπάθεια (και θα ακολουθήσουν και άλλες) καθαρισμού κομβικών σημείων της πόλης μας. 

Ξεκινήσαμε λοιπόν αφού προμηθευτήκαμε σακούλες και γάντια για τον όμορφο και μεγάλης σημασίας από αρχαιολογικής άποψης (ύπαρξη κάστρου και ναών) αλλά και από οικολογική άποψη (η πιο κοντινή μαζί με το Πήλιο πηγή οξυγόνου) λόφου της Γορίτσας. Οι άλλοι σύλλογοι ξεκίνησαν από πάνω προς τα κάτω ενώ ο Χείρων από τους πρόποδες του λόφου. Με αφετηρία τον κωπηλατικό σύλλογο ΝΟΒ Αργοναύτες φτάσαμε στο σπιτάκι των προσκόπων συντροφιά με μια οικογένεια από την πολιτική προστασία. Παραδώσαμε τις γεμάτες σακούλες για να εφοδιαστούμε με άλλες.  

Από εκεί, μέσα από το πευκόδασος και παράλληλα με το μονοπάτι φτάσαμε κάπου στα μέσα του λόφου πάνω από το νταμάρι όπου βλέπει κανείς ανοιχτά μέσα τον κόλπο του Παγασητικού. Μια μέρα που ακτινοβολεί φως με τα μικρά λευκά ιστιοπλοϊκά να έχουν ανοίξει τα πανιά τους και να χαράζουν ξέγνοιαστα τα μικρά ταξίδια τους. Κάπου εκεί συναντήσαμε και τους υπόλοιπους…

 Καλή συνάντηση λοιπόν στους επόμενους καθαρισμούς μας

Οικογιορτή +Αποστολή στην Αιγάνη

Η Γιορτή.

   Γιορτή! Οικογιορτή= Οίκος+γιορτή. Γιορτή στο σπίτι μας, γιορτή για το σπίτι μας_τη Γή.πολυάριθμοι βιοκαλλιεργητές, μελισσοκόμοι, χειροτέχνες με αυθεντικά υλικά από τη μάνα Γη καθώς και πολλοί άλλοι κατέκλυσαν το πάρκο του Αγίου Κωσταντίνου στην πόλη μας. Όλοι ήταν παρόντες και όπως ήταν φυσικό μια θέση στη γιορτή αυτή άνηκε και στον ΧΕΙΡΩΝ.

   Από 5 ως 7 Οκτωβρίου δώσαμε το παρόν, όπως και πέρυσι, σε αυτή την υπέροχη εκδήλωση που έχει ως στόχο να δυναμώσει η φωνή για την προστασία της Γης  αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τους τρόπους με τους οποίους μπορεί αυτό να επιτευχθεί. Το μήνυμα ελήφθη και από τους συνανθρώπους μας που τίμησαν και στήριξαν κατά χιλιάδες με την παρουσία τους την τόσο λαμπρή εκδήλωση.

   Από τη μεριά του ο ΧΕΙΡΩΝ ήταν εκεί για την προβολή ενός κόσμου από τα έγκατα της μάνας Γης. Με αξιόλογο φωτογραφικό υλικό και ενημερωτικά έντυπα για την ανάδειξη και προστασία των σπηλαίων και του φυσικού περιβάλλοντος κατ’επέκταση, το «περίπτερο» του ΧΕΙΡΩΝ ήταν ευπρόσδεκτο σε κάθε άνθρωπο.

   

 Στιγμές χαλάρωσης και κοινωνικότητας που αποδεικνύουν το πόσο σημαντικό στοιχείο του κοινωνικού ιστού είναι η ενότητα. Άνθρωποι από κάθε μετερίζι της ζωής κοπιάζουν, παράγουν  και χαίρονται την κοινωνία των ανθρώπων. Βασικό στοιχείο ενότητας της εκδήλωσης ήταν η χαρά και η αγάπη για τη ζωή

Είναι αλήθεια ένα πρότυπο...

Η αποστολή

   Δε μοιράστηκε όμως όλος ο ΧΕΙΡΩΝ αυτές τις στιγμές χαλάρωσης καθ’ όλο το τριήμερο.Το Σάββατο 6 Οκτωβρίου ένα κομμάτι του συλλόγου ανεχώρησε για το χωριό Αιγανη του Ν. Λαρίσης. Με βάση πληροφορίες και μετά από συνεχείς αναζητήσεις μηνών στην ευρύτερη περιοχή του κάτω Ολύμπου ανακαλύφθηκε βάραθρο σπήλαιο σε υψόμετρο 1066m. Έξω από το χωριό Αιγάνη και μετά από 10km χωμάτινου δρόμου μέσα σε παραδεισένιο ελατόδασος το σπήλαιο περίμενε υπομονετικά τη παρουσία του ΧΕΙΡΩΝ.

 Μικρή είσοδος διαμέτρου 1m οδηγεί σε βάραθρο 15m Το σπήλαιο απλώνει το χαλί υποδοχής...κουρτινοειδείς σταλακτίτες, σταλακτίτες , καθώς και κοράλλια ξαφνικά δηλώνουν τη παρουσία τους. Άνετη και γλυκιά η αίσθηση μέσα, με μόνιμο κάτοικο μια μικρή σαλαμάνδρα που της χαλάμε τη καθημερινότητα.Το σπήλαιο κατά το πρώτο κατάβασμα καταλήγει σε ευρύχωρη αίθουσα η οποία μέσω μιας στενής οπής συνεχίζει κι άλλο πιο κάτω. Η ομάδα ήλεγξε το επόμενο στάδιο το οποίο είναι τουλάχιστον 5m φαινομενικά. Αποφάσισε όμως να κρατήσει το μυστήριο για μια επόμενη αποστολή εξερεύνησης παρέα και με άλλα μέλη του ΧΕΙΡΩΝ.

Το μυστήριο λοιπόν...συνεχίζεται!

 

Σπήλαιο Γκρέους

         Ένας φίλος από τα παλιά δέχτηκε την επανεπίσκεψη του Χείρωνος μετά από χρόνια. Ο λόγος για την αποστολή μας την Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2012 στο σπήλαιο του Γκρέους στο Νέο Περιβόλι του Νομού Λαρίσης.

Ο Θεσσαλικός κάμπος

Λίγο πιο πάνω από το χωριό , σε απόσταση περίπου 10 λεπτών και μετά από περπάτημα μισής ώρας σε βραχώδη περιοχή με πουρνάρια συναντάμε ανάμεσα σε αυτό το άγριο τοπίο του Θεσσαλικού κάμπου το μικρόκοσμο του Γκρέους.

   

Η είσοδος

Στενή είσοδος με βαραθρώδες κατέβασμα περίπου 10 μέτρων. Το σπήλαιο αναδεικνύεται σε τεχνικό. Αρκετά παιχνιδιάρικο με αντιστηρίξεις και περάσματα μέσα από στενώματα συνολικού βάθους εώς και 30 μέτρα. Διαδοχικές οι αίθουσες στα βαθύτερα σημεία , πλούσιος ο διάκοσμος σε σταλαγμιτικό υλικό και κοράλλια καθώς και παρουσία αλεπούδων στο εσωτερικό του (οι οποίες ήταν αρκετά φιλικές). Το συμπαθητικότερο χαρακτηριστικό είναι οι πολλαπλές αίθουσες σε διαφορετικά βάθη και με ποικίλο τρόπο πρόσβασης στην καθεμία χωρίς απαραίτητα τη χρήση σχοινιού.

           Το σπήλαιο αρκετά ζεστό σε μια ζεστή φθινοπωρινή ημέρα που θύμιζε περισσότερο μέσα καλοκαιριού. Φθινοπωρινές εμπειρίες λοιπόν με άρωμα καλοκαιριού και μια ομάδα σαφώς πιο ιδρωμένη από ότι πριν.

             Σηκωθείτε από τους αναπαυτικούς καναπέδες σας, η δράση μόλις άρχισε...