Πέμπτη 13 Αυγούστου 2015


                                                    Δολιχόποδα και όχι ,μόνο.



Στις 30 Ιουλίου ο σύλλογος μας, συνόδευσε δύο βιολόγους από την Ιταλία σε μία Πανελλήνια μελέτη, για τα δολιχόποδα. Η πορεία μας ξεκίνησε το πρωί, μια πάρα πολύ ζεστή μέρα. 






Το πρώτο  σπήλαιο το οποίο επισκεφτήκαμε ήταν αρκετά κοντά στον Βόλο ενώ  στην συνέχεια βρεθήκαμε σε ένα σπήλαιο στο βορειοανατολικό Πήλιο.









 Με λύπη διαπιστώσαμε, απουσία του πληθυσμού των  νυχτερίδων σε σχέση με παλιότερα χρόνια, αλλά και ο αριθμός των δολιχόποδων ήταν αρκετά μικρότερος με αυτόν που υπήρχε στο παρελθόν μέσα στο ίδιο σπήλαιο.









Και όπως γνωρίζουν όλοι οι σπηλαιολόγοι μετά από μια εξόρμηση
 η καλύτερη κατάληξη, είναι ένα ευχάριστο και δροσερό μπανάκι στο Αιγαίο…



Μικρή απόδραση..


Το καλοκαίρι έχει προχωρήσει αρκετά,   έτσι στις 19 Ιουλίου η επιθυμία για μια μικρή τουλάχιστον απόδραση για  δροσιά και η έλλειψη της  μυρουδιάς της σπηλιάς, μας καλούσε.






 Ξεκινήσαμε λοιπόν για το  σπήλαιο στο Ανήλιο Πηλίου κοντά στην θάλασσα.. 











 Αφού φτάσαμε και μπήκαμε μέσα, διαπιστώσαμε πως το πλήθος των νυχτερίδων που συνήθως φιλοξενούσε δεν ήταν πλέον εκεί!








                               Μετά από ένα μικρό διάλειμμα από τα «επίγεια»,
                          καταλήξαμε για μια βουτιά στα γαλάζια νερά του Αιγαίου.
















Μεγάλη εντύπωση...






Μέλη του συλλόγου μας στις 28 Ιουνίου σε μια βόλτα τους, βρέθηκαν στο Βελεστίνο και το μέλος του συλλόγου μας ο Θεόδωρος, μας οδήγησε σε μια διάκλαση σε ασβεστόλιθο. 








Η διάκλαση δεν ήταν μεγάλη , αλλά αυτό που έκανε τρομερή εντύπωση (δυστυχώς) δεν ήταν το μέγεθός του αλλά,  τα δισεκατομμύρια μυγάκια τα οποία σε δυσκόλευαν να ανασάνεις και να δεις τι βρίσκεται εκεί μέσα.









Έτσι επειδή το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι, μπήκαμε μέσα φορώντας  καπέλα μελισσοκομικά..